بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی در مقایسه با تمرینات عصبی- عضلانی بر تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلابه ناپایداری عملکردی مچ پا

زمینه و هدف:بی­ثباتی عملکردی مچ پا (FAI) به‌عنوان خالی کردن مفصل پس از اسپرین­های مجدد از شایع­ترین عوارض ناتوان­کننده اسپرین مچ پا در میان ورزشکاران می­باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و عصبی عضلانی بر تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلابه FAI بود. روش بررسی: بدین منظور 36 زن ورزشکار مبتلابه FAI که از طریق پرسشنامه ابزار عملکردی پا و مچ پا به‌صورت در دسترس و هدفمند انتخاب‌شده­ بودند را به‌صورت تصادفی در سه گروه کنترل (12n=)، گروه تمرینات ثبات مرکزی (12n=) و گروه تمرینات عصبی عضلانی (12n=) تقسیم کردیم. گروه­های تمرینی 6 هفته تمرینات عصبی عضلانی و ثبات مرکزی را تحت نظارت متخصصان فیزیوتراپی و در قالب 3 جلسه در هفته (18 جلسه) انجام دادند. تعادل ­پویا و عملکرد ذهنی و عینی اندام تحتانی آزمودنی­ها قبل و بعد از انجام 6 هفته تمرینات منتخب عصبی عضلانی و ثبات مرکزی به ترتیب به‌وسیله آزمون­های تعادلی Y، مقیاس ارزیابی توانایی پا و مچ پا و آزمون لی­لی به شکل هشت لاتین اندازه­گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد.  یافته ها: امتیازات آزمون Y در هر سه جهت در دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشان دادند (05/0 P<) و آزمودنی­های گروه­های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنا­داری را در امتیازات مقیاس ارزیابی توانایی پا و مچ پا در فعالیت­های روزانه و ورزشی و آزمون لی­لی نشان دادند (05/0 P<). از طرفی بین تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و عصبی عضلانی بر تعادل پویا و عملکرد ورزشکاران مبتلابه FAI تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: شش هفته تمرینات پیش‌رونده و تحت نظارت ثبات مرکزی و عصبی عضلانی به‌طور معناداری تعادل پویا و عملکرد اندام تحتانی اندازه­گیری شده ورزشکاران مبتلا FAI را بهبود می­بخشد؛ اما این دو نوع پروتکل متفاوت تمرینی تأثیری یکسان در بهبود این عوامل ذکرشده در ورزشکاران مبتلابه ناپایداری عملکردی مچ پا دارند. کلمات کلیدی: ناپایداری عملکردی مچ پا، تمرینات ثبات مرکزی، تمرینات عصبی عضلانی، تعادل پویا وصول مقاله:6/7/94 اصلاحیه نهایی:28/1/95 پذیرش:7/2/95